Coraz częściej mam to uczucie bezsilności. Moje ciało staje się ciężkie, jakby grawitacja oddziaływała na mnie wyjątkowo mocniej i ledwo mogę się ruszyć. Myśli jak brzytwa ranią moje serce a śmierć proponuje pakt.

Chyba tylko pogarszam swój depresyjny nastrój. Powinno się rozwiązywać problemy a nie je zakopywać, a to moja taktyka od dłuższego już czasu. Lubię uciekać, uważam to za dobre rozwiązanie, ale gdzieś w głębi serca boli mnie, że od początku nie postępowałam inaczej. Nic przez to nie osiągnę, chyba że już dawno nieświadomie się poddałam. Ale co tu począć kiedy sama siebie skreślam? Ciężko mnie zmotywować a sama próba zabija moją motywację, co więc robić?

Za niektóre rzeczy sama się wzięłam. Coraz częstsze spacery, nawet kiedy pogoda niesprzyja. Słyszałam też, że woda z cytryną na coś pomaga, więc zaczęłam pić. Zastąpiło to moją ulubioną i najukochańszą czarną herbatę. Wczoraj też trochę poćwiczyłam, bo moje koślawe oko zauważyło zmianę w masie ciała. W sumie nigdy nie miałam problemów z wagą, nie ważne ile jadłam. Być może coś się zmieniło, albo moje oczy wydziwiają.

Chcę znać puentę mojego życia.

Jedna rzecz do zrobienia, kilka kliknięć myszką a i to zawalić. Chcę zarobić trochę jako freelancer i mieć nieco kasy dla siebie i wspomóc mamę finansowo, ale cieżko bo jestem jeszcze larwą i nie bardzo wiem z jakich programów korzystać. Głównie chodzi tutaj o Logo Design/Graphics design, bo żadnych większych zdolności nie mam. Znalazłam więc jedną ofertę, którą troszkę odwaliłam. Zadaniem było stworzenie pixelowego loga (które całkiem nieźle mi wyszło muszę przyznać), favicon (to na odczep się zrobiłam :/) oraz ikonę loga, na którą żadnego pomysłu nie miałam. Logo ładnie zuploadowałam, ale totalnie o tej favicon zapomniałam, ale mimo wszystko w opisie wspomniałam o dwóch. Taki fail. Zostało odrzucone.

Zdjęcie z pieskami zrobione w zeszłe wakacje, w Darłowie. Zostaliśmy na kilka dni w jakimś domku wypoczynkowym, gdzie właśnie właściciele mieli te dwa pieski. Od lewej: Axa i Nero. :) Mam w sumie też kilka losowych, które były na moim telefonie. Jak na razie brzydka pogoda, więc nie miałam szansy nigdzie wyjść.


Ostatnie zdjęcie to widok z mojego okna. Światło akurat fajnie oświetlało te wzgórza tam z tyłu. W poniedziałek będę musiała się zmierzyć z nauczycielką po dwutygodniowej nieobecności. Czy się rozpłaczę czy nie... o tym zadecyduje moja pewność siebie oraz humor. :v Mam też taką cichą nadzieję, że nie będzie w szkole. Następną lekcję z nią (angielski) miałabym w piątek, ale będzie wolny. Kciuki mocno zaciśnięte, proszę wyższe siły o spełnienie mojego życzenia!

Byłam dzisiaj z mamą na 'targowisku' w Göteborg, gdzie kupiliśmy polskie jedzienie na święta. Kiedy przechadzaliśmy się tam alejkami zauważyłam stoisko z koszulkami, wszystkie czarne, głównie z nadrukami zespołów. Trochę się zmartwiłam, bo szkoda byłoby ich nie kupić skoro takie tanie, ale nie było tam w sumie nic czego bym słuchała... poza Bullet for my Valentine i tego Simpsona, którego wyłowiłam z końca stoiska. XD Zdjęcia niżej.


Macie czasami wrażenie, że nie macie żadnej wartości? Przyszłość jak brzytwa rani wszystkie myśli i uczucia, tak bardzo jest niepewna. Kształcić się i chodzić do szkoły, ale w sumie co się ma za doświadczenie, kiedy nie rozumiesz połowy z rocznego materiału? Moim marzeniem jest zostać grafikiem komputerowym, rysować dla Riot Games, jak już wspomniałam w notce 'O mnie'. Nie jestem jednak wystarczająco dobra i kto wie czy kiedykolwiek będę. Być może na studiach wzięłabym kilka kursów, ale na to to pieniążków brak. :) Czy dla tego próbuję zgarnąć trochę gotówki jako freelancer? Nie, właściwie to chciałam kupić sobie coś na wakacje. Kasę niby dostaję (1050kr za szkołę i jakieś 1200kr alimentów), ale chciałabym sobie je odłożyć na te wakację. Chcesz wiedzieć dlaczego? Zapraszam do poprzedniej notki, ale być może jeszcze kiedyś o tym napiszę. :P

Jest kilka rzeczy, które chciałabym kupić sobie na Sheinside. Klikając na obrazek przeniesie was na stronę z ciuchem.

 W drodze powrotnej słyszałam czyjeś kroki za sobą. Zawsze napawa mnie to lekkim strachem, bo co jeśli mnie zaatakuje, lub jeśli mnie śledzi? Jak to nazwać: ostrożność czy nieufność? Bo jeśli chodzi o ludzi tutaj to są bardzo przyjaźni, być może to udawane, ale da się przełkąć a czasami uwierzyć, że to prawdziwa uprzejmość. Nigdy nie miałam odpychającego nastawienia w stosunku do innych ludzi, ale to raczej za mało by nawiązać jakąś znajomość. Pamiętam swój pierwszy dzień w nowej klasie (nie na tym profilu przygotowawczym tylko rok później na technicznym), klasa pełna szwedów. Na początku wszyscy byli cichutko, zauważyłam, że było tylko 5 dziewczyn, włączając w to mnie. Trzy z nich chyba się znały wcześniej, bo siedziały razem od samego początku. Była też jeszcze jedna, która tak jak ja trzymała się na uboczu. Myślałam, że może uda mi się nawiązać z nią jakiś kontakt, ale bardzo się bałam, bo mój szwedzki nie był jakiś super. Kilka tygodni, dwa lub trzy, starałam się jakoś do niej zbliżyć, ale straciłam swoją szansę, bo w końcu zakumplowała się z tamtymi. Było też nieco za późno na nawiązanie kontaktu z chłopakami, bo wszyscy już 'podzielili się na grupy'. Ja stworzyłam swoją, jednoosobową.